ฉัน..ก็แค่..ตัวประกอบค่ะ..

          นักวาดไร้ชื่อเสียง---

เรื่องนี้เกิดจากอารมณ์เพียงชั่ววูบ เพราะฉะนั้น ถ้าไรท์รู้สึกว่ามันไม่ค่อยโอเคก็อาจมีการหยุดอัพกลางทางได้ทุกเมื่อ เพราะฉะนั้น โปรดเตรียมใจให้ดี.. 

*จะพยายามอัพสัปดาห์ละตอนให้ได้ เพราะไรท์ก็มีเรื่องอื่นที่อยากแต่งเช่นกัน..

ปล. เรื่องนี้ไม่ได้แต่งร่วมกับจีเซล เพราะฉะนั้น จะอัพช้าสุดๆตามสไตล์คนเรียนหนัก..

งดคำหยาบคายเพราะตับไม่แข็งแรง.. ติได้ไม่กัดค่ะ..

----

ปฐมบท * น้องสาวสุดเงียบ กับ พี่ชายแสนซิสค่อน *

    " ดอล พี่ว่าไม่ต้องทำขนาดนั้นก็ได้นะ.. " ผมเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นน้องสาวของตัวเองยกชุดน้ำชา พร้อมกับขนม แล้วก็หนังสือหลายชนิด.. ที่มากมายจนหน้ากลัว.. 

    " ไม่รู้.. ชอบ.. ทั้งหมด.. " คำสามคำได้ถูกเปล่งออกมาจากหญิงสาวผู้มีเรือนผมสีดำที่ดูยุ่งเหยิง และ ดวงตาสีเทาที่ดูหม่นลงจากคำบอกของพี่ชายตัวเอง 

    ผมเพียงแค่แอบหลั่งเหงื่อเย็นในใจ.. ทั้งๆที่แค่พึมพัมว่า ' วันนี้อากาศดี.. น่าอ่านหนังสือเหมือนกันนะ..' แต่ก็ต้องใจอ่อนเมื่อเห็นดวงตานั้นหมองลง จึงเอื้อมมือไปลูบเบาๆ..

    ".. ไม่เป็นไร.. "

    จากนั้นหญิงสาวก็พลันยิ้มอย่างสว่างไสวมากขึ้น...

    เหล่าข้ารับใช้เพียงแค่มองดูอย่างงุนงง กับ บรรยากาศสุดแปลกประหลาดของ องค์หญิง และ องค์ชาย ผู้นี้..